ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΣΥΡΤΑΡΙ...

Γραμματα και αναμνησεις!!! Γραμματα! γραμματα που γραφουμε, γραμματα που στελνουμε, γραμματα που λαμβανουμε, γραμματα που κλεινουμε για παντα στο συρταρι και που δε φτανουν ποτε στον προορισμο τους!!! Γραμματα μικρα και μεγαλα.

Σημερα το πρωι, στις 4 τα ξημερωματα ειχα μια παραξενη συναντηση. Μια συναντηση με τις αναμνησεις. Γυρισα σπιτι και δεν ξερω γιατι αλλα ανοιξα το συρταρι. Εκεινο το συρταρι που ειχα χρονια να ανοιξω και στο οποιο φυλουσα με κοπο, σχεδον ολες μου τις αναμνησεις.

Γραμματα ξεχυθηκαν απο μεσα. Γραμματα φιλων και εραστων, γραμματα ανθρωπων δικων μου ξεχωριστων και χαμενων τωρα πια...



ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΡΑΓΕ???

Φωτογραφιες απο την πενταημερη, απο το στρατο, απο τις πρωτες μου διακοπες που πηγα μονος μου με την παρεα μου... Φωτογραφιες μιας αλλης ζωης, ενος αλλου ανθρωπου που τωρα πια δεν τον αναγνωριζω ουτε κι εγω ο ιδιος!!!

Καποτε μου εγραφες:

"Η θαλσσα ειναι παντα ηρεμη γι αυτον που θελει να ζησει κοντα της, μεσα της. Σου ευχομαι να τη χαρεις πολλα-πολλα χρονια.

Με αγαπη
Παναγιωτα"

Θυμασαι??? Κι υστερα χαθηκες μακρια!!! Θυμασαι???

Κι εγω μονο αγριεμενες θαλασσες αντικρισα, φουρτουνιασμενες... Κι ας θελησα τοσο να ζησω κοντα τους...

ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΜΕ ΠΑΘΟΣ???

"Ενα τρυφερο χαδι, μπορει να σε κανει να νιωσεις δυνατος, ακομα κι αν το χαρισεις σε ενα γατακι... Τα λουλουδια, τα ζωα, ο ηλιος, το φεγγαρι, η θαλασσα, τα βουνα ειναι ολα γυρω μας κι ομως τα προσπερναμε γιατι αποζητουμε την ευτυχια. Που???

Αν δε γευομαστε την ευτυχια με ολα τουτα, τοτε θα ειμαστε δυστυχισμενοι για παντα... Κοιτα γυρω, παρατηρησε και τοτε θα καταλαβεις πως και γιατι ζεις...

Σε φιλω και μαζι με αυτο το χαρτι σου στελνω την αγαπη μου...
Μανη"

Μου εγραψες κι υστερα εφυγες μακρια...
Για παντα...

Σημερα το πρωι ανοιξα ενα συρταρι γεματο ανμνησεις κι υστερα εφυγα.... Χαθηκα... Για παντα... Μαζι με τους δικους μου ανθρωπους που χαθηκαν κι αυτοι...

Καταραμενο συρταρι...

Το βασικο ερωτημα ειναι ενα:

ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΜΕ ΠΑΘΟΣ???

Μικρος ημουν τοσο ρομαντικος που πιστευα οτι αρκει να αγαπας καποιον για να ειναι καλα, ευτυχισμενος και πανω απο ολα για να ειναι κοντα σου... Μεγαλωνοντας ανακαλυψα οτι αυτο ειναι, δυστυχως για εμενα, ενας μυθος!!!

Ακομα και τωρα καποιες φορες ξεχνιεμαι και πιστευω οτι η αγαπη αρκει...

Και παλι ομως ανακαλυπτω οτι τα πραγματα δεν ειναι ετσι...

Γιατι χανονται οι ανθρωποι που αγαπησαμε με παθος??? Γιατι δεν ειναι ικανη η αγαπη μας να τους κρατησει κοντα μας???

Υπαρχει αραγε απαντηση σε αυτο???