Σάββατο 16 Απριλίου 2005

Η ζωη ειναι παραξενη τελικα...

Η ζωη ειναι παραξενη τελικα... Πριν ημουν με μια γυναικα που μου ελειπε συνεχεια, την αναζητουσα διαρκως οταν δεν ειμασταν μαζι αλλα με εκανε και ενιωθα απαισια οταν ημουν κοντα της... Τωρα ειμαι με μια γυναικα που δε μου λειπει καθολου, δεν την αποζητω αλλα απο την αλλη οταν βρισκομαστε δε μου παει η καρδια να την αποχαιρετησω, να της πω καληνυχτα...
Κοιτα πως τα φερνει η ζωη τελικα....

Πέμπτη 7 Απριλίου 2005

Ο 3os ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ

ΕΤΟΣ 2015:
Έκρηξη στον πλανήτη Γη.
Τότε θα είμαι κοντά 40 χρονών.
40... Πόσο μακρινό μου μοιάζει τώρα,
σαν αστέρι σ’ άλλο γαλαξία,
όμως ο χρόνος είναι ύπουλος και περνάει γρήγορα.
Ταξιδεύω στο σύμπαν... στο απέραντο τίποτα,
σα διαστημόπλοιο, επιπλέω στο πουθενά.
Δε βουλιάζω, επιπλέω.
Ακόμη και το βάρος είναι κάτι σχετικό,
θέμα πλανήτη,
θέμα ατμόσφαιρας.
Κι εγώ σφαίρα που αιωρούμαι.
Χτυπώ στα τοιχώματα της φυλακής μου
και απελευθερώνομαι μες στα δεσμά μου.

01:55 Γράφω με δανεικό στυλό και είναι περίεργο,
όταν γράφεις με δανεικό στυλό τα γράμματα
δε μοιάζουν με τα δικά σου,
τα λόγια τα γραμμένα στο χαρτί
δεν εκφράζουν απόλυτα τις σκέψεις σου ...

1998 : Έκρηξη μέσα μου.
Έκρηξη πυρηνική.
Σήμανε ο 3ος Παγκόσμιος.

ΠΙΑΣΕ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ

-ΤΕΛΟΣ-

Δέσμιος του εαυτού μου.
Δεσμοφύλακας του ίδιου μου του εγώ.
Εγώ και η φυλακή μου είμαστε ένα . Σαν τραγούδι.
Μουσική και στίχοι στο ίδιο αποτέλεσμα και μηδέν στο πηλίκο.


ΕΤΟΣ 2016:
Μοναδικοί επιζώντες οι κατσαρίδες.
Κι εγώ που νόμιζα πως ήμουν τυχερός που ήμουν άνθρωπος,
αν υπήρξα ποτέ άνθρωπος και δεν ήμουν μια ζωή ερπετό ...
ερπετό που σέρνεται στο χώμα ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα ερπετά.


ΕΤΟΣ 2017:
Μετράω τις ώρες σιγά-σιγά, βασανιστικά.
1,2,3 είμαι εδώ και είμαι αλλού, μακριά.
5,6,7 σ’ άλλον πλανήτη, σ’ άλλον γαλαξία, σ’ άλλο σύμπαν ...
... του σύμπαντος κόσμου.
Ο κόσμος όλος ένας αριθμός
σαν τους συγκρατούμενους μου
σε τούτη εδώ τη φυλακή
και ο δεσμοφύλακας εαυτός μου
ΑΓΝΩΣΤΟΣ
σαν τον πλανήτη μου...