Τελευταία βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά, ψάχνεις να βρεις τι σε ενδιαφέρει πραγματικά, ψάχνεις εκείνη που για σένα σημαίνει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο κι όταν τη βρεις αγωνίζεσαι γι αυτήν τα ρισκάρεις όλα, τη βάζεις πάνω από όλα, από το μέλλον σου, από τη ζωή σου, όλα… Και ίσως αυτά που κάνεις για να την έχεις δεν είναι τόσο ξεκάθαρα για τους φίλους σου, τους συγγενείς σου, για εκείνη, ακόμα και για τον ίδιο σου τον εαυτό, αλλά δεν έχει σημασία γιατί βαθιά μέσα στην καρδιά σου ξέρεις…. Ώσπου ένα πρωί ξυπνάς και έχεις αγκαλιά σου τη μοναξιά στο κρεβάτι….
Για κάθε επιλογή που κάνουμε υπάρχει και ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε… Η ζωή είναι μικρή. Οι μέρες περνάνε. Περνάνε γρήγορα. Μέρα που φεύγει δεν ξανάρχεται. Ο χρόνος προχωράει μονάχα προς τα μπρος και ποτέ προς τα πίσω, ευτυχώς ή δυστυχώς… Το μόνο που απομένει σε εμάς είναι να αποφασίσουμε πως θα επιλέξουμε να περνάνε. Αν επιλέξουμε να περνάνε μες στη μιζέρια, την γκρίνια και τη μοναξιά ή αν θα επιλέξουμε να γευτούμε το δώρο της ζωής που μας δόθηκε… Δεν έχει σημασία το τι περάσαμε ή το τι περνάμε ακόμα σε αυτή τη ζωή… Γιατί να επιλέξουμε να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας στο σκοτάδι επειδή κάποια στιγμή κάποιος μας έσβησε το φως…??? Τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα, τα πιο όμορφα πράγματα δεν τα έχουμε ζήσει ακόμη, τις πιο όμορφες θάλασσες δεν τις έχουμε ταξιδέψει ακόμη και αυτό που θέλω να σου πω δε στο 'πα ακόμη…
Νιώθω πως αν αγαπάμε πραγματικά τον κόσμο μπορούμε να τον αλλάξουμε, να τον κάνουμε καλύτερο. Το ερώτημα είναι: "Τον αγαπάμε πραγματικά ή μόνο για την πάρτη μας νοιαζόμαστε, μόνο για την πάρτη μας παλεύουμε κάθε μέρα και αγωνιζόμαστε…???"
1 σχόλιο:
Μη βασίζεσαι ολοκληρωτικά σε κανέναν άλλον άνθρωπο, όσο κι αν είναι αγαπητός. Αντιμετωπίζουμε τις μεγαλύτερες δοκιμάσιες της ζωής μόνοι μας. (Ά. Μακφαίηλ)
Δημοσίευση σχολίου