05/03/2005
01:15
Δωμάτιο
Τελικά ο κόσμος μας είναι μικρός, πολύ μικρός. Εκεί που λες πως δε θέλεις να δεις, που προσπαθείς να τον αποφύγεις ξαφνικά όλα αλλάζουν. Σήμερα βγαίνοντας από το σινεμά στο VILLAGE στο Μαρούσι με τα παιδιά γύρω στις εντεκάμιση το βράδυ είδα Εκείνη να μπαίνει… Η καρδιά μου σφίχτηκε δε θα πω ψέματα για να το παίξω σκληρός… Αλλά δεν της μίλησα και εκείνη δε με είδε. Πέρασα δίπλα της απαρατήρητος όπως και τους προηγούμενους μήνες που ήμασταν μαζί. Ήταν μόνη, ίσως την περίμενε κάποιος μέσα. Το πρόσωπό της φωτεινό ως συνήθως, έλαμπε στο σκοτάδι… Φορούσε το αγαπημένο της καφέ παλτό και το μαύρο μακρύ φόρεμα…
Καλή διασκέδαση γλυκεία μου…
1 σχόλιο:
άσε τις κλάψες μεγάλε γιατί θα τα πάρω άσχημα
Δημοσίευση σχολίου