Παιρνω κι εγω τη σκυταλη με τη σειρα μου απο το φιλο μου τον Κωστα "πληρωμενη πενα", λιγο καθυστερημενα ομολογουμενως λογω φορτου εργασιας και ξεκινω να γραψω τα 5 δικα μου μυστικα που θα βοηθησουν εσας να με καταλαβετε καλυτερα.
1/ Μικρος ηθελα να γινω συγγραφεας για να μπορεσω να αλλαξω τον κοσμο. Σιγα-σιγα μεγαλωνοντας συνειδητοποιησα οτι το μονο που μπορω να ελπιζω ειναι να μην καταφερει τελικα ο κοσμος να αλλαξει εμενα. Τωρα πια ασχολουμαι επαγγελματικα με τα Λογιστικα αλλα εχω ακομα μεσα μου το μερακι της γραφης. Το ονειρο δεν εχει ξεφτισει και ελπιζω καποια στιγμη να καταφερω να το πραγματοποιησω. Ως τοτε αρκουμαι σε μικρες, αλλα πολυ αναζωογονητικες για μενα, δοσεις...
2/ Οι φιλοι μου πιστευαν παντα οτι ειμαι ονειροπολος και αθεραπευτα ρομαντικος αγγιζοντας πολλες φορες τα ορια του γλυκαναλατου. Οι γυναικες της ζωης μου που φαινεται πως συμφωνουσαν μαζι τους, αρχικως ενθουσιαζονταν με την συμπεριφορα μου αλλα τελικα εφευγαν βαριεστημενες προφανως γιατι δεν καταφερα ποτε να παιξω το ρολο του "σκληρου" αντρα κατα τα προτυπα της συγχρονης νεοελληνικης κουλτουρας, εναν ρολο που απεχθανομαι και που μου προκαλει αηδια. Οι περισσοτεροι δικοι μου ανθρωποι πιστευαν οτι με τα μυαλα που κουβαλαω δε θα μπορεσω να επιβιωσω, γιατι ως γνωστον πρεπει να εισαι κι εσυ θηριο για να επιβιωσεις αναμεσα στα θηρια. Δεν ακολουθησα ποτε τη συμβουλη τους και αισιως φετος κλεινω τα 31...
3/ Θεωρω οτι η σημαντικοτερη ανθρωπινη αρετη ειναι η αγαπη και οχι η γνωση. Απο ανθρωπους με γνωση και μυαλο ειμαστε γεματοι. Ανθρωποι που μπορουν πραγματικα να αγαπησουν και να αγαπηθουν μας λειπουν. Εξαλλου τι να την κανεις τη γνωση αν δεν μπορεις να τη χρησιμοποιησεις με αγαπη και συνεση για το συνανθρωπο και το κοινο καλο γενικοτερα. Γι αυτο ισως και θεωρω οτι κανενα πολιτικο-οικονομικο-ιδεολογικο κινημα δεν μπορει να μας βοηθησει και μονη λυση αποτελει τελικα η επικρατηση του "χριστιανισμου" [με την ευρυτερη εννοια, ως ιδεολογια δηλαδη και οχι ως θρησκευτικο κινημα]. Ξερω οτι με αυτο που λεω θα πεσουν επανω μου να με φανε οι απανταχου προοδευτικοι-φιλελευθεροι και διαβασμενοι "μπλογκερς" αλλα δε με απασχολει. Αυτο πιστευω και εμαθα να υπερασπιζομαι με παθος και να παλευω για οσα πιστευω. Δεν ειμαι θρησκοληπτος ειμαι ομως ανθρωπος που πιστευει στο Θεο, στον Ανθρωπο και στη Δυναμη της Αγαπης. Και ας με κανει αυτο "οπισθοδρομικο", δεν πειραζει...
4/ Πιστευω οτι το ομορφοτερο πραγμα που μου εχει συμβει μεχρι σημερα ειναι η ενασχοληση μου με το γραψιμο. Ξεκινησα καποια στιγμη δειλα-δειλα στα 14 μου και σημερα δεν μπορω πλεον να φανταστω τη ζωη μου χωρις αυτο! Γραφω συνεχεια, απο ποιηματα και μικρα διηγηματα μεχρι αρθρα, αλλα δημοσιευω ελαχιστα απο αυτα στο μπλογκ μου απλα γιατι ειμαι πολυ αργος στον υπολογιστη, δεν εχω υπολογιστη στο σπιτι, μονο στη δουλεια και το προγραμμα μου ειναι συνηθως αρκετα φορτωμενο. Εν τουτοις ελπιζω καποια μερα να βελτιωσω τη σχεση μου με τον υπολογιστη και να εξοικειωθω περισσοτερο μαζι του...
5/ Ενα απο τα πραγματα που μετανιωσα στη ζωη μου [ποτε δεν καταλαβα αυτους που δηλωνουν αμετανοητοι] ειναι οτι δεν καταφερα να μαθω ηλεκτρικη κιθυαρα αν και προσπαθησα. Δε θα πω αρκετα γιατι αν προσπαθουσα αρκετα σιγουρα θα τα καταφερνα. Φυσικα στοχος μου δεν ηταν ποτε να μαθω κιθαρα αλλα να μπορεσω μια μερα να μελοποιησω τα στιχακια μου. Το ονειρο που δεν καταφερα εγω να πραγματοποιησω εγινε τελικα πραγματικοτητα το 1996 οταν μαζι με κατι αλλα φιλαρακια φτιαξαμε, χωρις πολλα πολλα, ενα πανκ-ροκ συγκροτημα του οποιου τελικα μετα απο σκεψεις και προτασεις πολλων μηνων του δωσαμε το ονομα "ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΤΟΥ ΟΖ". Καναμε εν τελει και τρια live τα οποια [ειδικα το πρωτο] ηταν οτι καλυτερο εχω βιωσει. Θα ηθελα καποια στιγμη να το ξαναζησω ολο αυτο...
Αυτα ηταν τα πεντε δικα μου μικρα-μεγαλα μυστικα και ηρθε πλεον η ωρα να δωσω και εγω τη σκυταλη σε πεντε φιλους-μπλογκερς να πουν τα δικα τους.
Εχουμε και λεμε λοιπον:
Καλη συνεχεια, παιδια...
1 σχόλιο:
Καλησπέρα, αν και βλέπω πως είναι αργά:P Απλά ήθελα να πω πως όσο "οπισθοδρομικός" και αν φαίνεσαι, να ξέρεις πως έχει μεγαλύτερη αξία να στέκεσαι και να υποστηρίζεις τα πιστεύω σου. Και πως κανένας δεν πρέπει να το αλλάξει αυτό (αν και είμαι σίγουρη πως το ξέρεις). Γιατί ακόμα και αν φαίνεσαι γλυκανάλατος ή μελό, η ικανότητα να αγαπάς και να δίνεσαι είναι ότι πιο μαγικό μπορεί να μας χαρίσει η ζωή. Κάποτε ήμουν λίγο της αμφιβολίας σε αυτό το ζήτημα, αλλά βλέπω πως η ανταμοιβή όταν αφήνεσαι, όταν ρομαντζάρεις, και πετάς στα σύννεφα, δεν είναι μόνο ο κίνδυνος του να προσγειωθείς απότομα, όπως θα πουν πολλοί, είναι και η γαλήνη του να εμπιστεύεσαι, και να αγαπάς, και να ζεις με συναίσθημα και καρδιά. Θέλει δύναμη, αλλά σου δίνει περισσότερη.
Δημοσίευση σχολίου