ΚΑΥΛΑ...!!!

Αυτή νομιζω, πως είναι η καταλληλοτερη λεξη για να περιγραψει αυτό που εζησα την Κυριακη το βραδυ στη συναυλια του Roger Waters.

Φτασαμε από νωρις στο Terra Vibe. Ξεκινησαμε γυρω στις 3 και 20 και 4 ηωρα ειμασταν ηδη εκει, μιαμιση ωρα πριν ανοιξουν επισημα οι πορτες, για να βρουμε ευκολα να παρακαρουμε, μιας και δεν υπαρχει προβλεψη για παρκινγκ στο συγκεκριμενο χωρο...*

*[για τους διοργανωτες και τη συμπεριφορα τους απεναντι στο κοινο, θα τα πουμε καποια αλλη φορα]!!!

Περιμεναμε εν τελει, μια ωρα και 45 λεπτα με τα εισιτηρια στο χερι, κατω από τη ζεστη [ειπαμε ας οψονται οι διοργανωτες], μεχρι να ανοιξουν οι πορτες και να μπουμε μέσα.

Αναμονη μεχρι τις 9 ακριβως όταν πια ο ιθυνων νους των Pink Floyd βγαινει στη σκηνη, μαζι με το συγκροτημα του, ντυμενοι ολοι στα μαυρα…

Ξεκινα με το “In the flesh”.

Ακουγοντας τις πρωτες νοτες αρχιζω κι εγω σιγα-σιγα να καταλαβαινω που βρισκομαι και τι ακριβως συμβαινει γυρω μου.

Ειμαι μπροστα-μπροστα, ακριβως πανω στις μπαρες που χωριζουν τις δικες μας θεσεις από τις θεσεις VIP, λιγα μολις μετρα από την τεραστια σκηνη.

Στο "Shine on you crazy diamond" βουρκωσα! Μολις ξεκινησε να παιζει το “Wish you where here” εβαλα τα κλαματα από τη συγκινηση και ετσι, κλαιγοντας σχεδον με λυγμους, παρακολουθησα ολη την υπολοιπη συναυλια.

Οσο προχωρουσε η ωρα και το ένα τραγουδι διαδεχονταν το άλλο, προσπαθουσα να συνηδειτοποιησω πως είναι δυνατον ενας και μονο ανθρωπος να εχει γραψει όλα αυτά τα υπεροχα και μαγευτικα τραγουδια.

Κατι πιτσιρικαδες διπλα μου ηρθαν απευθειας από Ρουμανια για να παρακολουθησουν τη συναυλια, μιας και ο Waters δε θα παιξει στη χωρα τους και αυτοι δεν ειχαν καμια διαθεση να χασουν ουτε νοτα.

Εικονα και ηχος όλα μαζι σε ένα μοναδικο συνολο. Δεν πιστευα στα αυτια και στα ματια μου!!!
Ημουν κι εγω εκει…

"The lunatic is in my head
You raise the blade, you make the change
You re-arrange me 'till I'm sane
You lock the door
And throw away the key
There's someone in my head but it's not me.

And if the cloud bursts, thunder in your ear
You shout and no one seems to hear
And if the band you're in starts playing different tunes
I'll see you on the dark side of the moon"

Η συναυλια τελειωσε με το “Another brick in the wall” γυρω στις 12 παρα 20 το βραδυ….

Ο Waters τραγουδησε, περπατησε, φωναξε για την αδικια και τον πολεμο και μιλησε στις ψυχες ολων μας εκεινο το βραδυ για 2μιση περιπου ωρες!!!

Η αποχωρηση ηταν μια άλλη τραγικη ιστορία, τα ειπαμε στην αρχη για τους διοργανωτες, την οποια όμως δε θα αφησω επι του παροντος να μου χαλασει τη μαγεια…